Inmiddels is deze Youtube video al bijna twee jaar oud, maar toch legt het heel duidelijk uit hoe de snelle ontwikkeling van technologie en met name kunstmatige intelligentie en robotica de werkgelegenheid van velen tarten. Nee, de baan blijft misschien wel in een of andere vorm in stand maar wordt gedaan door een ‘bot’. Dachten we in het verleden nog dat robots geen emotie of creativiteit zouden kunnen hanteren… inmiddels genoeg voorbeelden dat ook dit menselijke domein opgeslurpt gaat worden. Zelfs de slimme programmeur die de opdracht heeft om een robot te leren jouw baan over te nemen, wordt zelf weg-geëconomiseerd door machine learning.
De snelle ontwikkelingen zijn een ramp voor beleidsontwikkelaars die slechts kunnen scoren als zij degenen – die hun voorstellen moeten honoreren – kunnen ‘pleasen’ met korte termijn doelen en successen. Moeten de, mede door LRN21 geagendeerde, 21st Century Skills niet jaarlijks herzien worden, om vervolgens binnen no time geïmplementeerd te worden in de curricula van vorig jaar?
Hoe vergroot je het werkgelegenheidsperspectief en inzet-animo van je medewerker of student als economisme de drijfveer voor veel organisaties blijft? Of moeten we onze zelfactualisatie, of misschien wat platter ons geluksgevoel, minder zoeken in werk en meer in fijn leven: gezond eten, sporten, genieten van natuur, muziek, gezelschap, medemenselijkheid, intercultuur, etc.?
Lees bijvoorbeeld Thomas Piketty, Rutger Bregman, Sid Lukkassen of Farid Tabarki er op na. Zulke utopia lijkt slechts haalbaar, (betaalbaar) als de (eigenaren van) robots loonbelasting-vervangende fiscale aanslagen krijgen (via de belastingbot)!
Wachten we liever op de politiek-neutrale visionaire robot en geavanceerde beleidsalgoritmes?
