Wij mensen ontwikkelen robots en kunstmatige intelligentie, dus wij moeten bepalen wat de grenzen zijn waarbinnen deze technologie zich mag bewegen. Bij het bepalen van die grenzen komen ook ethische/morele aspecten aan de orde. Het zal lastig zijn om hierover werelddekkende afspraken te maken; schurkenstaten, terreurclubs en cybergeboefte zullen zich er weinig van aantrekken.
Maar we krijgen er allemaal mee te maken, denk alleen maar aan de autonome auto (wat een woordspeling) of de cobot die als collega meewerkt in de fabriek. Wat vindt u van de slimme algoritmen die onze bewust of onbewust rondslingerende data-sporen uitbuiten? En in de verdere toekomst? Hoe is onze verhouding tot die kunstmatige entiteiten? Gaan we die respecteren als individueel denkend en handelend? Kunt u trouwen met een robot? Kunnen intelligente kunstmatige entiteiten betere beslissingen nemen dan onze huidige politici? Mag een pobot (politieke robot) premier of president worden?
Bovenstaande schets lijkt nu nog belachelijk, maar het aantal gremia dat zich zorgen maakt over de beheersing van kunstmatige intelligentie groeit snel. Het WEF-forum heeft er ook weer een artikel aan gewijd en de Carnegie Mellon University heeft een speciaal studiecentrum ingericht om dit terrein te verkennen. Tijdens de recente Asilomar Conferentie heeft een groep wetenschappers, technologen en losse denkers een poging gewaagd om wat regels te formuleren.
Maar ook dichterbij: woensdag 22 februari a.s. is er een symposium van ECP over AI en Overheid.
Hoe gaan we onze studenten, medewerkers sensibiliseren voor deze problematiek, die zich steeds sneller opdringt?
