Blockchain in Education

LRN21 had het zelf willen organiseren maar het komt zo ook helemaal goed: een conferentie over een gigantische interessante mogelijkheid voor onderwijs en opleiden: Op 5 september a.s. staat geagendeerd de Conferentie ‘Blockchain in Education’ in het Academiegebouw van de RUG te Groningen!

Blockchain, de technologie achter bijvoorbeeld de Bitcoin en Ethereum gaat een belangrijke rol spelen bij transacties op basis van ‘gedistribueerd vertrouwen’. Sommige deskundigen hechten er een grotere impact aan dan het internet zelve.

Lees hier wat het voor onderwijs zou kunnen betekenen en welke deskundige partijen u op dit gebied wijs kunnen maken.

Binnenkort komt er een speciale website met het definitieve programma en aanmeldmogelijkheid. Registeren kan hier.

Aanval op een van onze laatste bastions

Creativiteit wordt veelal aangeprezen als een van de eigenschappen (vermogens) om ons te te onderscheiden van kunstmatig intelligente (AI) systemen. Beroepen met een creatieve component worden al gauw als robotbestendig aangemerkt. Maar dat hangt erg van de definitie van creativiteit af: intelligente systemen kunnen namelijk al veel aspecten van creatieve processen nabootsen en creatieve producten opleveren, maar nog niet autonoom of spontaan.

Generatieve design software kan heel veel oplossingen opleveren van waaruit de ontwerper keuzes kan maken (door parameters te verengen). Kijk bijvoorbeeld naar hulp bij het schijven van een roman (Ronald Giphart) of het componeren van muziek, of 3D schilderen in een virtuele ruimte. Andrew McAfee (MIT) geeft de stand van zaken (klik op de video) in creatieve AI aan in een bijdrage van Vanessa Bates Ramirez op SigularityHub.

Het optimistische kamp verwachte dat AI veel technologische werkloosheid zal veroorzaken, maar tegelijkertijd enorme creatieve mogelijkheden gaat bieden die ons een gevoel van vrijheid, geluksgevoel, kan opleveren. Hoe dan ook, creativiteit als een van de laatste bastions van typisch mens zijn wordt ‘getaskificeerd’, gedefragmenteerd in taken voor AI en restwerk (keuzes) voor de mens. Zolang we als mens nog maar ethische keuzes kunnen maken uit de gegenereerde oplossingen… daarna kan het ook goed fout gaan! Wordt de nieuwe definitie van menselijke creativiteit het maken van (sociaal-ethische) keuzes? Boeiend dat er ook nog zoiets als intuïtie is!

Leren voor een veranderende wereld

Onze voorbereiding op de toekomstige maatschappij en arbeidsmarkt moet drastische ge-herdefinieerd worden. Beroepsopleidingen richten zich nog te veel op fulltime banen en lineaire ontwikkeling van taakinhoud. Er zijn meerdere toekomstscenario’s denkbaar, maar enkele trends lijken alom duidelijk: defragmentatie van banen (taskification), veel ‘zelfstandige’ klusjeswerkers (kans op competitieve uitbuiting), sociale valkuilen ( bijv. precariaat), leven lang leren ( just in time en samenwerken met intelligente systemen).

KnowledgeWorks kijkt vooruit naar de toekomst van leren in The Future of Learning: Redefining Readiness from the Inside Out. Hoewel de focus op basis en vervolgonderwijs ligt, zijn de analyses en synthetische scenario’s ook interessant voor hoger onderwijs en bedrijfsopleidingen.

Men biedt een raamwerk om de vaardigheden voor de toekomst een plaats te geven in een viertal scenario’s. Het accent ligt op sociaal-emotionele vaardigheden en stevige basisvaardigheden op cognitief en meta-cognitief gebied. De scenario’s leveren herkenningssignalen en worden verlevendigd met persona’s. E zijn ook handreikingen om uw in uw eigen omgeving een discussie te starten over herdefinitie van de opleidingsrol van uw organisatie hierbij.

KnowledgeWorks ziet twee grote onzekerheden: -zal er grote technologische werkloosheid optreden of komt er genoeg nieuw werk?- en – slagen we er als maatschappij in om sociaal-economische systemen te veranderen in eerlijkere verdeling van welvaart en de betekenis van inkomen door werk te herzien (bijvoorbeeld een Universeel Basis Inkomen)?

We kunnen nu al zeker starten met de overlappende competenties en mindset uit de vier scenario’s en de gemelde signalen scherp monitoren.

Waar (hoe) leert u nu het meest?

Formeel leren lijkt bedacht als een efficiëntie-aanpak uit de industriële revolutie: lopende band met input van gestandaardiseerde componenten en gestandaardiseerde output. Het bestond natuurlijk al veel langer: ontwikkel een visie of geloof, kies een doel, bedenk een sluwe overtuigingsstrategie en laat die los op verzamelde, potentieel – al of niet vrijwillig – beïnvloedbaren. De kritiek op ons onderwijsstelsel is van alle tijden en kent een permanent karakter: onderwijs loopt structureel achter t.a.v. ontwikkelingen in technologie, economie, mensbeeld en sociale realiteit. Het verandert misschien wel op uiterlijkheden, maar niet echt in essentie.

In andere posts op deze site repten we al vaker over de effecten van geavanceerde technologie op de arbeidsmarkt en daarmee op de inhoud van werk. De inhoud van werk wordt steeds meer ontrafeld in projecten, taken, mini-taken (micro-) en datgene wat technologie beter kan wordt onttrokken aan de menselijke takenset. De mens moet wel goed kunnen samenwerken met die technologie (denk aan de cobot). De dynamiek op de arbeidsmarkt vergt ook een enorme aanpassingslenigheid: veel taken veranderen heel snel.

Leren voor of binnen werk zal toch eens anders moeten dan het traditionele dagje cursus. Veel meer informeel leren en sturen op leren in ’the moments of need’.

Argumenten hiervoor vinden we bij een recente publicatie van ROA (onderdeel van een lopend NRO-onderzoeksproject) en bijvoorbeeld een aanpak getipt door eLearning Industry (eerst inloggen voordat u mag downloaden). Overigens heeft eLearning Industry meer lezenswaardige artikelen rond microlearning.

Edu-blogger Wlfred Rubens wil het u graag in het Nederlands wel uitleggen. Kijk zeker ook even naar: Meet The Modern Learner van Bersin by Deloitte.

Onderwijs zal veranderd worden (volgens Lucas Rizzotto)

Lucas Rizzotto is een ‘immersive experience designer’, kunstenaar en creatief ontwikkelaar. Hij schetst op Medium FuturePi een uitgebreide visie op de mogelijkheden van leren en opleiden met de nieuwe (toekomstige) media in combinatie met recente neurowetenschappelijke inzichten en subtiele data analyses.

Hij ziet de basis voor toekomstig leren met name in ‘personalized learning’, ‘experiential learning’ en ‘mastery-based learning’. Als je die gaat combineren met kunstmatige intelligentie, onderdompelingstechnologie (bijv. Hololens) en nieuwe ontwerpparadigma’s ontstaan er disruptieve mogelijkheden voor onderwijs. Dat is nodig, want in essentie is veel onderwijs nog verpakt in oude paradigma’s en niet geschikt voor de dynamiek, uitdagingen en mogelijkheden van het heden en nabije toekomst.

We zien een snelle ontwikkeling van de mix van Virtual en Augmented Reality in steeds meer acceptabele apparaten (de Hololens lijkt al meer op een gewone bril en je ziet ook de reële wereld voor je) en over enige jaren – maar technisch nu al mogelijk – een ‘augmented contactlens’ op je oogbol! Dat zal de impact sterk vergroten. Voorstelbaar is dat je in geval van een oogafwijking geen optische-technische maar een digitaal-technische correctie van de waarneming krijgt.

Erg interessant is het item over eye tracking: niet alleen de analyseren van de kijkrichting en focus maar ook de verwijding of verkleining van de pupil ontsluit zoveel data waarmee ons leren persoonlijker, effectiever, efficiënter (en per saldo motiverender) kan worden. Als onderwijsmateriaal en aanbiedingsvorm zich zover aanpast aan onze individuele leerbehoefte en verwerkingswijze/voorkeuren is er dan sprake van (we durven het bijna niet te noemen na alle myth busting) leerstijl-adaptatie (denk aan Kolb en Vermunt)?

Rizzotto denkt zelfs dat toetsen overbodig kan worden. Tja…, en dan de rol van de docent: het zou volgens hem een A.I. docent moeten zijn; een verdere vorm van de chatbots a la Siri, Cortana of Alexa. Hij voorziet virtuele assistenten die niet alleen een uitbreiding van ons geheugen of verwerkingsprocessen (bijvoorbeeld rekenen, redeneren) zijn, maar ook coachend, opvoedend optreden. Een digitale wijsneus in je oor, op je oog en t.z.t. als implantaat in je brein.

De werkelijkheid en virtualiteit gaat door elkaar lopen en wordt zo geavanceerd gemixt dat wij het verschil niet eens meer merken. Het begrip klaslokaal wordt vloeibaar, samenwerkend leren met avatars of echte personen, live of virtueel nabij zal vanzelfsprekend lijken.

Wat een educatief walhalla! De wereld is op allerlei gebied snel veranderd, nu het onderwijs nog! Kan de docent bijgezet worden in de vitrine met uitgestorven beroepen zoals de schapenhoeder? (uitgezonderd natuurlijk enkele exemplaren voor toeristische oogmerken). Is de geringe belangstelling voor het lerarenvak (Pabo-instroom) een onderhuids gevoelde voorbode?

Wie begeleidt de transitie? (doce…. ?)

UBI: Dream? Delusion? Or living in the doughnut?

Mark Zuckerberg heeft gemakkelijk praten over een Universeel Basis Inkomen met zijn 441 miljard Facebookdollars! Overigens geldt dat ook voor meer tech-titanen zoals bijvoorbeeld Bill Gates en Elon Musk. Op Medium vinden we zijn argumenten voor afstudeerders aan Harvard. Maar kijk vooral naar de tweede video in het artikel, met o.a. de inspirerende bijdrage van Guy Standing (bekend van zijn boek The Precariat).

Maar er zijn ook andere ideeën om meer gelijkheid en kansen in de wereld te scheppen, bijvoorbeeld herverdeling van beschikbaar werk, hetgeen op een 15-urige werkweek neerkomt in de huidige situatie. Hiermee wordt het social nut van werk bestendigd maar roept ook vragen op: Werk, zeker in de toekomst, vraagt een hogere permanente scholing. De ROI van (beroeps)opleiding en terugverdienen door werk gaat drastisch onderuit! Lees over de korte werkweek en over de donut-economie bij WEF.

Raakt dit u ook en met name in de vertaling naar de rol, het nut en de vorm van onderwijs en beroepsopleiding in de toekomstige samenleving? Denk met ons mee op de netwerkbijeenkomst van LRN21 op 31 oktober a.s. in School voor de Toekomst in ’s-Hertogenbosch. T.z.t. nadere info op deze site.

We blijven het toch zeggen: ‘het gaat sneller dan menigeen verwacht!’ HLMI in aantocht! Actie!

Wat leven we toch in een spannende tijd! Er zijn zoveel ontwikkelingen op allerlei gebied die op zich zelf al een doorbraak of ontwrichting veroorzaken, maar ook andere ontwikkelingen versterken en versnellen. Het is schier onmogelijk om als individu een perspectief voor de korte en middellange termijn op te bouwen. Meer zekerheid mag je verwachten als je experts van verschillend pluimage met elkaar laat argumenteren.

Het World Economic Forum’s Expert Network en Global Future Councils in samenwerking met de Board of Advisors van Scientific American hebben een 10-tal technologieën op rij gezet die de wereld binnen 5 a 10 jaar sterk kunnen beïnvloeden. Voor die veranderende wereld hebben we toch ook andere vaardigheden en een flexibele mindset nodig? Vaardigheden voor wat? En mindset waarover?

Er lijken twee kampen te ontstaan: de ene groep ziet enorme werkloosheid opdoemen, doordat robots en kunstmatige intelligentie delen van -of zelfs hele- banen overnemen. De andere partij beroept zich op de geschiedenis en verwacht (onvoorziene) nieuwe technologische mogelijkheden die nieuwe werkgelegenheid opleveren. Of iets daartussen in, zoals MIT-professoren McAfee en Brynjolfsson (in NRC) beweren. Duidelijk lijkt dat eenvoudig routinewerk het makkelijkst te automatiseren valt. Vaak betreft het dan laagbetaalde arbeid door laaggeschoolden. Maar de recente ontwikkelingen in kunstmatige intelligentie en computerkracht koersen ook op vervangen van (delen van) de takenset van hogeropgeleiden en dat bespaart weer wat meer loonkosten. PriceWaterhouse schets ons de effecten op de middellange termijn in enkele sectoren.

De Brabantse fabrikant Capi (bloempotten), die begin 2000 vanwege loonkosten zijn productie overhevelde naar Azië, doet nu aan reshoring. Er is in Tilburg een hypermoderne fabriek neergezet waar robots samen met 50 personeelsleden het werk van 500 Chinezen doen. Het gaat nu al om dit soort verhoudingen!

Wetenschappers van de universiteiten van Oxford en Yale hebben een studie gemaakt met betrekking op waarschijnlijkheid en de impact van High Level Machine Intelligence (HLMI): over 50 jaar kunnen alle menselijke taken al beter door computers en robots gedaan worden. Dat betekent dat er geen beroepsopleidingen of bedrijfstrainingen meer nodig zijn! Zijn we als mensheid in staat om de (positieve) opbrengsten van technologie vreedzame en eerlijk met elkaar te delen? Redden we het tegen cybercrime? Overleven we ons privacy-verlies? Zal de blockchaintechnologie de hoge verwachtingen waarmaken? Verdraagt onze mindset een omslag naar een (deel)inkomen zonder daarvoor te hoeven werken? Hoe vullen we de vrijgekomen werktijd? Moeten we daar wat voor leren?

Op kortere termijn zullen we rekening moeten houden met toename van de groep mensen in de klusjes-economie: tijdelijke (deeltijd) contracten voor specifieke taken. Ook toenemende categorieën mensen die moeten kunnen samenwerken met robots en kunstmatige intelligentie. Klusmarktontwikkelingsverkenning, acquisitie, budgetteren, (zelf)studie/training, empathie, leiderschap, teamwork, coaching en dergelijke competenties of vermogens zullen nodig zijn voor de gig-economie, de deel-economie, de hergebruik-economieb en de netwerkeconomie. Maar ook stressbestendigheid, vaardigheid tot vrijetijdsbesteding (sport, filosofie, kunsten, et cetera) en voorlopig vrijwilligerswerk (totdat de robots het ons ook afpikken).

Ligt het in de lijn van beroepsopleidingen en bedrijfstrainingen dat ze complementair aan het verdwijnen van menselijke beroepstaken een studie-aanbod ontwikkelen om de bezigheden voor de ‘vrije’ tijd zinvol in te vullen? Gaat het Universeel Basis Inkomen of een variant daarvan helpen bij de transitie naar een andere economisch- en samenlevingsparadigma.

Over dat laatste gaat de bijeenkomst van LRN21 op 31 oktober 2017, reserveer die datum en volg nieuws op deze site!

Meer welbevinden op de werkvloer, werkt dat?

Beroepsopleidingen en bedrijfstrainingen zijn er op gericht de mens optimaler te laten presteren en dit met name in de uitoefening van toebedeelde taken. ‘Optimaler ‘ blijkt dan vaak effectiever en/of efficiënter te betekenen ten gunste van het bedrijf of organisatie. Maar er zijn meer factoren dan opleiding en training die de bedrijfsdoelen naderbij brengen. Het welbevinden (‘geluksgevoel’ als u wilt) van de werknemer staat bij een groot deel van de werkgevers niet erg hoog op de prioriteitenlijst, terwijl er toch veel (onderzoeks)aanwijzingen zijn dat dit juist prestatie-bevorderend werkt. Jongeren hebben hierin een ander score-profiel dan oudere werknemers. Organisaties zouden een gemengd beleid kunnen voeren om allen te ‘pleasen’. Raconteur (Groot Britannië) heeft e.e.a. vervat in een infographic. Het zal niet helemaal overeenkomen met onze NL-situatie, maar geeft wel een beeld hoe verschillende generaties tegen de diverse aspecten van welbevinden aankijken.

In welke mate profiteert de groeiende flexwerkersgroep van welbevinden-incentives? De belangrijkste strategische welbevinden-oogmerken zoals betrokkenheid bij een organisatie en bedrijfscultuur zijn voor deze groep niet bestendig.

Afrekenen doe je summatief

Als aanvulling op de afgelopen LRN21 netwerkbijeenkomst ‘Toetsen met Touch’ wijzen we op een item in Science Guide. Het gaat over het vierde symposium van het Platform Leren van Toetsen in Rotterdam. Het lijkt een woordspel, maar het komt er op neer dat formatief toetsen eigenlijk geen toetsen is maar gewoon (advies bij) leren.

Dom door slimme telefoon

Cognitieve vaardigheden lijden door en onder de smartphone. Het is inmiddels een geaccepteerde (?) vorm van verslaving: tot meerdere malen per minuut toe uw smartphone checken. Menig docent komt nauwelijks meer door de Any-Device-Heads-Down-muur (ADHD) heen. Onmiskenbaar is hier de effectiviteit en efficiëntie van het leerproces de klos. Maar ook in het arbeidsproces kampt men met ferm productiviteitsverlies (naast het feit dat de smartphone natuurlijk ook veel nuttig gebruik kent).

Uit een studie van de University of Texas blijkt dat uw cognitieve capaciteit afneemt naarmate uw smartphone dichterbij is. Het ding blijft aandacht vragen, zelfs als het binnen zichtafstand uit staat! Meer over cyberverslaving.