Tijdens de LRN21-bijeenkomst van 18 juni jl. stond de 3D-printer centraal als icoon van de nieuwe industriële revolutie. Bij Kennislink leest u aanvullende beschouwingen over kansen en bedreigingen van deze disruptie.
http://www.kennislink.nl/publicaties/droom-of-doem-de-opmars-van-de-3d-printer
Het dilemma voor beroepsopleidingen zit in het feit dat er in de overgangstijd naar de nieuwe technologie ook nog steeds de huidige productiemethoden gefaciliteerd moeten worden met goed opgeleid personeel. Kun je de huidige curricula aanvullen of deels vervangen door modules over de nieuwe technologie? Of moet je radicaal een nieuw antwoord ontwerpen voor een volkomen nieuwe marktstructuur van grondstof via producent naar consument. De prosumermarkt?
Hoe gaan bedrijven reageren? Kun je de huidige know how, technologie, infrastructuur en marktpositie veilig en geleidelijk inruilen voor nieuwe businessmodellen? Welke competenties zijn dan noodzakelijk?
Volgens McKinsey zal de transitiefase tot ongeveer 2025 duren: de komende 12 jaar worden erg spannend voor onderwijs en opleiden! Zijn de huidige trajecten voor ontwikkeling, accreditatie en doorlopen van een beroepsopleiding niet te traag?
Ook interessant bij Kennislink zijn de medische mogelijkheden: http://www.kennislink.nl/publicaties/de-medische-mogelijkheden-van-de-3d-printer
…en de opkomst van de robot: http://www.kennislink.nl/publicaties/hoe-veeleisender-hoe-braver-je-robot
